PSK 2002 Toekomst (Harz Duitsland)

'Het is zo!' Een filosofische uitspraak, tijdens volle maan, van een van de deelnemende politieteams aan de 14e editie van het Politie Survival Kamp. Dit keer was 'terug naar de toekomst; survival in een onbekend bestaan' het thema van dit jaarlijks terugkerende evenement. geen Science Fiction, maar esoterie wat de klok sloeg. Bezinning op het leven in deze tijd van drukte, hektiek, spanningen en prestatiedrang. En waar kun je dat beter doen dan in het woeste Harzgebergte in voormalig Oost-Duitsland. Mede dankzij onze IPA contacten en de boswachters slaagde de PSK organisatie er weer in een succesvol kamp te organiseren.

Elf teams (in totaal 44 politiemensen) vertrokken in de vroege ochtenduren met eigen vervoer richting Harz. Helaas met eigen vervoer want de (beperkte) subsidie voor dit politie-evenement was ingetrokken, waardoor de autobus niet meer betaald kon worden: omdat het evenement geen maatschappelijk doel dient... De kosten zullen daarom dermate hoog worden voor de deelnemers, dat deze PSK de laatste zal blijken te zijn in de serie. Jammer, maar 'that's life'. Het Harzgebied is wel wat anders dan de Eifel of de Ardennen. Kou (rond het vriespunt), wind, hagel, sneeuw, zon en regen wisselden elkaar gedurende deze vier dagen af.
In het Brocken gebied begonnen we met Schotse Spelen in de traditionele kilt. Een schattig gezicht wat de nodige hilariteit opleverde. De sfeer zat er als nel goed in. Voor sommigen was het 'paalgooien' wat veel gevraagd. Bijzondere aandacht ook voor de tweede foto waar een team hun eigen palen (paaltjes) laat zien. Destijds had ik beloofd discreet met deze foto om te gaan, maar op deze site komt het natuurlijk wel heel goed uit. Voor geinteresseerden: namen zijn bij Leeklo te achterhalen.


Een bijzonder thema dit jaar. Posten met wierook, new-age muziek en waxinelichtjes, waar volop met elkaar van gedachten kon worden gewisseld over 'het leven'. Diepzinnige vragen als 'waar komen we vandaan?', 'Waar staan we in het leven?' en 'Waarom zijn wij uberhaupt?', stonden centraal. Verder maakten de deelnemers kennis met astrologie en het tarotspel.
Bijzonder tijdens de voorbereiding was dat alle kaarten van het tarotspel 'pasten' in de gekozen postlocaties. In bovenstaand draaiboek zie je bijvoorbeeld de toren van het kaartspel en de toren in het Harzgebied. Van beide torens is de top afgebroken!!! Ongeveer 90% van de kaarten toonde gelijkenis en toeval bestaat niet! Wat zou hier aan de hand zijn? Is er 'meer' in dit leven behalve feiten, betekenissen en belevingen? Spiritualiteit zou je zeggen of wellicht morfologische stromen van Sheldrake? Wie zal het zeggen, maar toevallig is het wel/niet! Toch doet een van de deelnemers het 'met twee vingers in de neus...'

De derde dag was een meditatiedag. Na twee vermoeiende dagen mochten de deelnemers tijdens deze zonnige dag zonder rugzak lopen. Abseilen, klimmen, klauteren en canyoning stonden op het menu. Sommigen haalden zelfs hun bergwachtersdiploma. En wat nog niet eerder tijdens een survivalkamp was voorgekomen, maakten de teams dit jaar mee: prachtige wandelingen op 900 meter hoogte over besneeuwde hellingen en bergtoppen, waarbij de ingestudeerde 'de levensliederen' van de teams door het dal klonken. Bij een van de opdrachten ging het om de relatie tussen water, vuur, lucht en aarde. Met een brandende toorts een parcour aflopen, waarbij het vuur brandende moest worden gehouden tijdens de route door het water, kruipen door de aarde (modder) en in de lucht van een touwbaan... Voor ingewijden: bovenaan de ladder staat Eddy Matulessy ofwel Eddy Matelly voor de softballers. Helaas heeft hij er voor gekozen afscheid te nemen van het leven. Ed, we missen je nog steeds en zijn je niet vergeten...

Het PSK werd afgesloten met een looptocht van 19 kilometer naar het eindbivak. De laatste post was de moeite van het lopen waard. Wat mij betreft de mooiste postuitvoering die ik in jaren heb gezien. Op zeer creatieve wijze hadden Hans Renkens en Leon Bosch in badjas en in een grote grot (de Volksmalkeller) een ontspanningsruimte met esoterische muziek, zitkussens, bijzondere lichteffecten en een zelfgemaakte kachel ingericht. Alle teams werden onthaald met gezichtsmaskers, een primitieve fitnessruimte, voetbaden en massage. Een ontspannen afsluiting van dit laatste PSK kamp. Tijdens het Breugeliaanse eindfeest ontving het team 'Socrates Boys'de PSK wisseltrofee (beste looptijden en meeste punten voor de opdrachten) en de themaprijs (beste uitvoering van het thema).

Dat was het dan: 14 jaar Politie Survival Kamp. We organiseren het graag, maar niet zonder enige financiele ondersteuning van de eigen organisatie. Daar kost het te veel tijd, geld en inspanning voor. Het is wachten op betere tijden. Wellicht dat we dan nog eens uitvoering mogen geven aan het thema: 'Neanderthalers: survival in een dierlijk bestaan'.

PSK 2001 Kunst en Kitsch (Eifel Duitsland)

Wanneer op vrijdag 19 oktober om 07.00 uur de bus vertrekt is iedereen nog in het ongewis. Mooi weer en een gezellige survival zijn op dat moment hoopvolle verwachtingen. En deze kwamen uit, waardoor de 14e PSK tot een van de betere toegeschreven kan worden. Een 'culture' survival met een knipoog naar Rotterdam als Europees Hoofdstad van het jaar 2001. Dit keer in en rondom het militaire kamp Vogelsang in het Eifelgebied van Duitsland. Een gebied waar stafkaarten niet helpen en wegen niet vanzelfsprekend zijn. Kortom improviseren en 'van geeigende paden (durven) afwijken'. Gebruik maken van je creativiteit en gevoel als beste raadgever! Een van de dagen is op onderstaande kaart aangegeven.
Vrijwel onmiddellijk na de start in het plaatsje Dedenborn liet de zon zich goed zien. Kennelijk iets te verblindend want na ongeveer anderhalve kilometer gleed een van de deelnemers ongelukkig uit en was het avontuur voor hem over. Voor zover teams daar overdag al niet een voorsprong op hadden, speelden we sávonds in het bosgebied van Vogelsang (A: eerste bivak) 'de kunst van het verdwijnen'. Volledig onzichtbaar opgaan in de natuur. Camoufleren, ingravan, in bomen klimmen, alles was geoorloofd, als men er maar voor zorgde dat ze tijdens 'de jacht' door de organisatie niet werden gevonden. Een team presteerde het door in de top van een levensgrote eik zich te verbergen. De tweede dag bestond uit abseilen van de toren van Vogelsang (C), een wateroversteek (B), een klimparcour in het oefendorp Wollseifen (E: zie onderstaande foto's). In de kerk van het dorpje moest een touwladder naar de top worden beklommen. Lijkt eenvoudig, maar o zo eng.


Vanauit de abseiltoren van Vogelsang, welke 40 meter hoog is, hadden de deelnemers voortreffelijk zicht over een groot deel van de Eifel. Menigeen met hoogtevrees werd door zeer ervaren kliminstructeurs naar beneden gepraat.


Een deelnemer met 14 jaar survivalervaring (Harry Stap, thans met pensioen) heeft het wel allemaal gezien. Onderaan de toren 'knapt hij een uiltje' met zijn schilderspalet aan zijn rugzak. Alle teams hebben in hun outfit rekening gehouden met het thema en een relatie gemaakt met 'kunst en kitsch'. Onderweg kregen de teams de gelegenheid een houtsnijwerk te maken: een 1 meter lange wandelstok. Dit leverde prachtige creaties op zoals bijvoorbeeld een gegraveerde en gekleurde wandelstok met de schedel van een everzwijn. Deze stok van Peter Venema (werkt thans in Irak als beveiliger) heeft nog enkele jaren in de tuin van Rob Klootwijk gestaan.
De derde dag had een cultureel tintje. De dag begon zonder bepakking maar wel met een 'knapzak' (zelfgemaakte rugzak). Met een appeltje en wat snoep gingen de teams op pad langs de 'culturele hoofdsteden van Europa'. Bijvoorbeeld speelden zij in Rotterdam het spel 'Ren je Rotterdam', moest een schilderij worden gemaakt in Parijs, paardendressur in Wenen, boetseren in Stockholm en natuurlijk de marathon met lange 4 persoons steps in Londen. Het was me het daagje wel.


De laatste loodjes tijdens dag 4. Een smerige lange tocht met een survivalrun door een rivier. Op het tandvlees kwam menigeen aan. En toen het laatste team bij het vallen van de nacht onder luid applaus werd binnengehaald kon het feest beginnen. Een avond vol met toneel, theater en muziek. Tijdens het theaterspel voerden de teams een sketch of een ander creatieve kunstuiting op. Dit leverde de laatste punten op. Na elke presentatie gaf een samengestelde 'kunst en kitsch commissie' een beoordeling van het voorgedragen stuk.

Voor sommigen was het wel wennen om op het podium te staan en iets in groepsverband voor te dragen. Maar toch ongelofelijk goed om te zien hoe creatief politiemensen kunnen zijn als het er echt om spant. De themaprijs en de PSK bokaal kwamen beide in handen van 'de Wageningetjes' ofwel 'de Kunstenmakers' van de Rivierpolitie.

PSK 2000 Daklozen (Fumay Frankrijk)

Donderdagmiddag, half twee, locatie Boezembocht. Dertien teams van, over het algemeen, elk vier mensen staan volledig bepakt en bezakt klaar om af te reizen naar... Waar naartoe eigenlijk? Dit jaar is het de organisatie voor het eerst gelukt om de exacte locatie tot op het laatste moment geheim te houden. Uiteindelijk blijkt de omgeving van Montherme en Fumay in Noord Frankrijk het toneel van het survivalschouwspel te zijn. Een schitterende, heuvelachtige, bosrijke omgeving, met genoeg natuurlijke uitdagingen om een heel politiekorps enkele weken zoet te houden. Thema dit jaar vormen de dak- en thuislozen. gedurende de gehele survivaltocht loopt dit onderwerp als een rode draad door alles heen. Opdrachten, posten en outfits zijn gespitst op een dak - en thuisloos bestaan. Er wordt ditmaal samengewerkt met het Rotterdams Straatmagazine en met het uitzendbureau Topscore, dat speciaal voor dak- en thuislozen in het leven is geroepen. De derde dag van de vier dagen durende survival is op onderstaande kaart aangegeven. Voor overige routes zie de FSK in Fumay.

Nadat de toekomstige survivors zijn aangekomen op de plaats van bestemming, wordt hen een gezellige avond voorgespiegeld waarbij ze enkel regenkleding, een kompas en een hoofdlamp nodig hebben. De rugzakken mogen, voor het gemak, in de bus blijven.... Het draait erop uit, dat iedereen in die outfit in het bos mag overnachten, omdat het beloofde bivak met geen mogelijkheid te halen is. De mensen van Topscore, zelf jarenlang dakloos geweest, fouilleren de politiemensen op 'luxe artikelen' en reiken hun een dunne deken, een beetje erwtsensoep en een 'slaapdoos' uit. De toon voor de komende dagen is gezet... Kou, ontbering en met minimaal bezit overleven. Een gebruiksaanwijzing van de 'specialisten' hoe een slaapdoos te maken wordt met een brede glimlach uitgereikt. Ervaar zelf maar eens wat het is om 'niets' te hebben!

Vrijdag weet ieder team alsnog het bivak te bereiken waar de opdracht en een summiere kaart voor die dag worden uitgereikt. Een fotoroute met diverse posten onderweg. deze opdrachten varieren van proletarisch winkelen met een winkelwagen door de drassige bossen tot boomklimmen en het trekken van een terreinwagen. Bij iedere opdracht worden zogenaamde 'Rocks', kiezelsteentjes, die ook het betaalmiddel voor de rest van de survival zijn, verdiend. Gedurende de hele PSK kunnen de survivors met meegebrachte guldens Straatmagazins kopen waaruit vragen gesteld worden die, mits goed beantwoord, weer de nodige Rocks opbrengen.
De zaterdag start met een bijzondere post. Tokkelen vanaf de rotsen van 'Roc Le Tour' over een afstand van ongeveer 150 meter het dal in en dat onder de omstandigheid van dichte mist. Van boven gezien weet je dus niet waar je precies 'in duikt'. Kijk zelf maar...

De opdrachten voor deze dag bestaan verder uit bergbeklimmen en een vlot bouwen. Helaas is het merendeel van de groepen te laat op post van het vlotten bouwen om nog de rivier op te kunnen. Ivm de enorme regenbuien van de laatste dagen, staat de rivier dermate hoog, dat het niet verantwoord is om de rivier in het donker af te varen. Twee teams die dat wel deden, kwamen om... O nee, sloegen om.


De zondag staat geheel in het teken van klimmen en dalen. Heuvel op, heuvel af, er wordt niet gekeken op een metertje meer of minder. Halverwege moet er tegen een rotswand worden opgelopen met als enige houvast een touw en een touwladder (kaart: A). Zeker na een stuk klimmen blijkt dit een behoorlijke aanslag op de beenspieren te zijn. Daarna gaat de tocht verder naar de top van deze prachtige berg, dat uitkijkt over het hele dal van Montherme. Dan de volgende opdracht: loop maar naar beneden en er is geen pad... Het wordt een steile maar prachtige afdaling. daarna mogen de survivors een eindje fietsen op dingen die de naam fiets al lang geleden hebben verspeeld, omdat ze van een dusdanige kwaliteit zijn dat ze de vuilstort niet halen. Er kan een aantal kwalitatief hoogwaardige onderdelen met Rocks worden bijgekocht om de vehikels te vervolmaken. Maar ja, zo gaat dat in het echte leven van daklozen ook. Na nog een touwladderklim kan er even worden uitgerust om een gedicht in elkaar te zetten met als thema dak- en thuislozen. Ten overstaan van andere groepen wordt op een rots per team het gedicht voorgedragen, terwijl de zon ondergaat... Dit leverde zeer creatieve resultaten op en bovenal een romantische sfeer.

De maandag wordt, na wederom een fikse klim, voornamelijk bepaald door een kanotocht. Sávonds, na het opzetten van het laatste bivak krijgen alle survivors in een grote (lekke) regentent (van Erno Hartsuiker... en dan weet je het wel) een heerlijke warme maaltijd voorgezet, vergezeld van een welverdiend biertje. De opbrengst van de verkochte Straatmagazines zal, in de vorm van een origineel cadeau, worden geschonken aan het Rotterdams Straatmagazine.

Zomaar twee gedichten, die het nut van survivalthema's duidelijk maken:

De morgen is gekomen. De nacht is heengegaan. Ik heb niets meer om van te dromen. Ik leid een uitzichtloos bestaan. Toch probeer ik iedere morgen. Zo goed als dat het gaat. Telkens weer te zorgen. Dat ik kan leven van de straat (Los Vagabundos: zie foto met dozen).

Als huisbezitter is het s'winters bij de kachel goed leven. Wij kunnen onze kinderen dagelijks eten en drinken geven. Je staat er dan niet bij stil, dat dak- en thuislozen dit moeten ontberen. Echter tijdens de politiesurvival hebben we veel van deze mensen kunnen leren. Geen geld, weinig eten en buiten slapen op de koude grond. We kunnen je zeggen dat niemand van ons dat echt prettig vond. Daarom willen we de daklozen graag steunen, zeker op financieel gebied. Dus mensen, als je langs de Straatkrant verkopers loopt, vergeet ze niet!!! Zelf kunnen we bijna alles kopen wat we ons wensen. Maar beseffen nu veel beter; dak- en thuislozen zijn ook mensen (Heijho-team).

PSK 1999 Millennium (Eifel Duitsland)

Politiemensen aangehouden door het Nederlandse leger in het Eifelgebied in Duitsland; dat maak je niet vaak mee. Maar het gebeurde wel op het Politie Survival kamp 1999. De 10e PSK in de periode 29 oktober tot 2 november. Het was dit keer een heel bijzonder jaar. Er was namelijk voor het eerst een 'thema'. Dit kaar, hoe kan het ook anders, 'het Millennium'. Ook konden teams punten verzamelen voor goed teamwork. Collega's die hebben meegedaan, zijn in ieder geval goed voorbereid op de jaarwisseling!
Een deel van de survival vond plaats in het legerkamp 'Vogelsang'. Beheert door de Belgen en wisselend gebruikt door de legers van Belgie, Duitsland en Nederland. In het centrum van het kamp staat een 40 meter hoge toren. Vanuit deze toren zie je in de architectuur van de binnenplaats nog de Adelaar van de Duitsers gedurende de 2e wereldoorlog. Tijdens de voorbereiding maakte Leeklo goede contacten met de Belgische commandanten en konden we gebruik maken van enkele faciliteiten en bivakgebieden. Alleen een klein probleempje; de Nederlanders moesten oefenen ivm Joegoslavie...
Even voorstellen: de organisatie van het Politie Survival Kamp. Een belangrijk deel van deze groep heeft ook alle voorgaande jaren georganiseerd.

Staand van links naar rechts: Hans Renkens, leon Bosch, Peter LEEnheer, ..., Ernst jan Dibbetz, Frans, Menno, ... , Richard van Tellingen.
Boven van links naar rechts: Rene Sluijter, Hanno Bosch, Rob KLOotwijk.

Slapen onder plastic doeken of onder een poncho. Brood bakken en vlotvaren. Allemaal opdrachten tijdens het survivalkamp. Twaalf teams van 4 personen zochten vier dagen lang met behulp van kaart en kompas een weg door de natuur. De eerste dag stond in het teken van onzekerheid. De deelnemers maakten kennis met de verwachte Millenniumproblemen. In de loop van de dag werd het duidelijk dat gerekend kon worden op stroomuitval. Bij de stuwdam grenzend aan het gebied van Vogelsang, stuitte de deelnemers op een poort in het midden van de dam. Het passeren van deze poort betekende stroomuitval (jaarwisseling) en dus geen licht, geen gas en geen water. Alle deelnemers moesten hun rugzak inleveren. Van een overall maakten zij een nieuwe rugzak. verder mochten slechts enkele noodzakelijke materialen en 50 gram luxe meegenomen worden. Over de dam kon tegen inlevering van gewonnen 'Millenniumbonnen, een forel, brooddeeg en olielampen aangeschaft worden en dat heb je s'nachts echt nodig.

Hierna begon een barre nacht langs het water van de Ruhrsee naar het bivak (B), terwijl op het militaire terrein Vogelsang Kosovo oefeningen gaande waren. Een tocht naar de toppen van de berg was niet toegestaan maar natuurlijk is er altijd wel 1 team die dat toch doet. Zij werden dan ook tussen de lopen van ingegraven kanonnen en tanks, aangehouden en overgebracht naar de Kampleiding.
De derde dag was spectaculair. Een abseiltoren, een klimwand (C) en andere barrieres moesten worden genomen. Het Millenniumprobleem viel eigenlijk wel mee... Na een tocht door het ruige terrein van Vogelsang kregen de teams uiteindelijk hun rugzakken weer terug. Ik heb nog nooit politiemensen zo gulzig zien eten uit hun luxe potjes en snaperijen. En wat ben je dan blij wanneer je weer je zaklantaarn hebt!

De vierde dag stond in het teken van 'relaxen'. Mountainbiken en genieten van de natuur met behulp van een 'Deutscher Scheissroute' en een 'English Shitroute' op rijm door de Eifel. De fietstocht werd afgesloten met een Millenniumborrel in het plaatsje Heimbach. Gezamenlijk reden we met 54 man op paard en wagen in de donkere avond en met 'miezerweer' naar het eindbivak waar het einddiner op ons wachtte.